“Wij zijn als de oudere broer of zus die de weg wijst”

Student helpt studenten

Tekst: Lara Geeurickx • Foto: Mark Horn

Anesthesioloog, psychiater in een penitentiaire inrichting of bedrijfsarts. Als vijfdejaars geneeskundestudent aan de VU hoeft hij nog niet definitief te kiezen, maar de missie is voor Mohamed Badaou (25) wel duidelijk: “Ik hoop dat ik altijd dezelfde compassievolle persoon kan zijn en blijven. Een arts die de patiënt als mens werkelijk vooruit helpt.” 

Terugkijkend op de bachelor en coschappen zegt hij: “Ik heb veel van mezelf moeten geven. Ik zat van half negen ’s ochtends tot elf uur ’s avonds op de universiteit, zodat ik in het weekend kon werken om thuis bij te dragen.” Daarnaast zat hij in de opleidingscommissie en richtte hij Medician op, een vrijwilligersorganisatie voor (aankomend) geneeskundestudenten. “Voor mensen die, zoals mijn medeoprichters en ik, intrinsiek gedreven zijn maar niet van huis uit geholpen kunnen worden bij hun studie, omdat de middelen en het netwerk er niet zijn.” Medician koppelt ze aan geneeskundestudenten in wie ze zich kunnen herkennen. “Die helpen hen bij de voorbereiding op het decentraal examen, of met een plan B als het onverhoopt niet lukt. Ze helpen een motivatiebrief schrijven, maken hen wegwijs, begeleiden bij het plannen, brengen hen in contact met hun eigen netwerk, en denken mee over keuzes en mogelijkheden binnen de opleiding. De vrijwilligers zijn als het ware de oudere broers en zussen die ze hebben gemist.” Dat is hard nodig: in 2019 hielp Medician de eerste vier studenten op weg, inmiddels zijn het er in totaal al 170.

Met dit initiatief werd Badaou onlangs uitgeroepen tot geneeskundestudent van het jaar door artsenfederatie KNMG en De Geneeskundestudent. Een onderscheiding die ook zijn medeoprichters Chahid Koullali, Damian Vieira Barreto en Semih Ünal en de andere vrijwilligers toekomt, benadrukt hij. “Met de geldprijs van 5.000 euro kunnen we onze diensten verbeteren en verder uitgroeien tot een circulair netwerk, zonder volledig afhankelijk te zijn van donaties. Maar voor ons is de winst dat er binnen en buiten de medische wereld nu aandacht is voor kansenongelijkheid bij de decentrale selectie. We hopen dat het politiek-maatschappelijk debat daarover losbarst. In een ideaal systeem zouden wij er niet moeten zijn.” •